Fascynujący portret jednej z najwybitniejszych polskich aktorek teatralnych i filmowych, znanej z wielu znaczących ról, a zarazem osoby wyjątkowo oddanej innym, szczególnie chorym i niepełnosprawnym, dla których założyła Fundację "Mimo Wszystko" i działa w niej jako Pierwsza Wolontariuszka.Była żoną nieżyjącego już Wiesława Dymnego, legendarnego współtwórcy Piwnicy pod Baranami. Życie nie szczędziło jej ani wspaniałych chwil i wielkich wzruszeń, ani tragicznych doświadczeń. Jej zmaganie zahartowały ją i nauczyły nie tylko cenić życie, ale i służyć innym, słabszym, bezbronnym.Książka Elżbiety Baniewicz pozwala poznać życie prywatne i karierę aktorki, ale też przyjrzeć się, jak kształtowała się jej szlachetna postawa wobec innych, co zaowocowało stworzeniem Fundacji "Mimo Wszystko" i cyklem telewizyjnych przejmujących programów telewizyjnych Spotkajmy się.Niezwykła droga kariery, wielkie postaci teatru i filmu, które ją kształtowały; dramatyczne życie i umiejętne dążenie do odnalezienia harmonii i sensu w służeniu innym - to ANNA DYMNA.

Odważny i autentyczny portret Elżbiety Czyżewskiej - jednej z najpopularniejszych i jednocześnie najbardziej kontrowersyjnych polskich aktorek lat sześćdziesiątych. Kobiety o wielkiej osobowości, talencie i sile przetrwania. Kochano ją i nienawidzono.Sukcesy i porażki, miłość i samotność, zmaganie się z chorobą alkoholową i nowotworową, wyrazisty obraz filmowego środowiska artystycznego, pełnego romansów, intryg i bezwzględnej rywalizacji. Historia oryginalnej, dumnej, inteligentnej kobiety, ale także okrutnej, pogubionej, ukrywającej bolesne wydarzenia z dzieciństwa. Była zjawiskowa, zabójczo ponętna, cały czas na scenie życia, zachłanna miłości, akceptacji. Kolekcjonowała role i ludzi. Całe życie walczyła żeby uratować siebie.Losy Czyżewskiej, jej kolejne wzloty i upadki śledzi się z napięciem i zainteresowaniem, jak historie największych i najtragiczniejszych bohaterek XX wieku.O Aktorce opowiadają znani aktorzy, reżyserzy, pisarze, artyści, przyjaciele, znajomi, z Polski i Ameryki, m.in. Andrzej Łapicki, Daniel Olbrychski, Andrzej Wajda, Krystyna Zachwatowicz, Agnieszka Holland, Bohdan Łazuka, Kazimierz Kutz, Omar Sangare, Zofia Czerwińska, Daniel Passent, Barbara Sass, Barbara Krafftówna, Zuzanna Olbrychska - Łapicka, Nancy Weber. Z opowieści wyłania się wielowymiarowy portret "Elki", fakty z jej życia pokazane są w zupełnie nowym świetle i kontekstach. Książka ilustrowana bogatym materiałem zdjęciowym i dokumentami.Odkryta przez Stanisława Bareję, stworzyła wyraziste kreacje w komediach (Mąż swojej żony, Żona dla Australijczyka, Małżeństwo z rozsądku, Gdzie jest generał). Czyżewska, uważana wówczas za królową polskich komedii, miała na swoim koncie także znaczące role dramatyczne- zagrała m.in. u Kazimierza Kutza w Milczeniu, u Aleksandra Forda w Pierwszym dniu wolności, a u Wojciecha Jerzego Hasa wystąpiła w jego najsłynniejszym obrazie Rękopisie znalezionym w Saragossie. Aktorka występowała też w filmach Jerzego Skolimowskiego. Związana z Teatrem Dramatycznym zdobywała uznanie jako aktorka teatralna. W błyskawicznym tempie zdobyła popularność, wielokrotnie nagradzana (m.in. Złote i Srebrne Maski).W roku 1967, prześladowana przez władze, wyemigrowała do Nowego Yorku wraz z mężem -Dawidem Halberstamem (amerykańskim dziennikarzem wydalonym w Polski za krytykę W. Gomułki). W ciągu 33 lat tam przeżytych zagrała wiele epizodów i drobnych ról w wielu filmach i serialach (m.in. w Pozytywce, Seksie w wielkim mieście) występowała na deskach scen off- Brodwayu, została uhonorowana nagrodą nowojorskiej krytyki. Nigdy nie wróciła do Polski na stałe, od lat 80-tych gościnnie wystąpiła m.in. w Debiutantce Barbary Sass, Limuzynie Daimler-Benz Filipa Bajona, S@motności w sieci.Czyżewska zmarła 17 czerwca 2010 roku w nowojorskim szpitalu, przegrywając walkę z rakiem.

Gabriela Kownacka (1952 - 2010). Aktorka. można wymienić teatry, w których grała, filmy, w których wystąpiła, można wspomnieć o serialu, który przyniósł jej ogromną sympatię i popularność. W przypadku tej książki nie to jest powodem jej powstania. Zwracając się do wybranej przeze mnie grupy kolegów, często naszych wspólnych znajomych, wiedziałem, że i tak będzie to jedynie zarys, szkic, próba uchwycenia Gabi, która powiedział kiedyś - "NAJGORSZY OCZYWIŚCIE JEST SFINKS BEZ ZAGADKI". Otulona szczelnie swoją tajemnicą odeszła, ale wydaje się wielu z nas, że nadal jest. Roman Dziewoński

Opowieść o wspólnym życiu niezwykłej pary aktorskiej - Magdaleny Zawadzkiej i Gustawa Holoubka. Historia ponad trzydziestoletniego szczęśliwego i spełnionego związku opisana barwnie i dowcipnie przez Magdalenę Zawadzką. Niepublikowane dotąd zdjęcia i dokumenty z rodzinnych archiwów niezwykle wzbogacają tę piękną opowieść.

Biografia wyjątkowego artysty, jednego z największych współczesnych polskich aktorów, Romana Wilhelmiego. Gdyby żył, obchodziłby w czerwcu 80 urodziny. Niebawem minie 25 lat od jego śmierci. Niezapomniany Nikodem Dyzma, Stanisław Anioł - zapisał się w naszej zbiorowej pamięci dzięki tym i wielu innym telewizyjnym rolom, a także kapitalnym kreacjom teatralnym. Wilhelmi był nie tylko wielkim aktorem - był również skomplikowanym i miotanym wieloma wątpliwościami człowiekiem. Autorowi udało się pokazać Wilhelmiego bez upiększeń. O Wilhelmim opowiada wiele znakomitości polskiej sceny, także jego syn oraz bliscy. Ich oczami Autor stara się odszyfrować mit Wilhelmiego. Książka zawiera też wiele niepublikowanych dotąd zdjęć z prywatnego archiwum rodziny.

Taka już jestem i już! to wprawdzie tytuł mojej książki, ale ja naprawdę taka jestem, a przynajmniej tak mi się wydaje. We wszystkim, co pisałam we wspomnieniach, jak i w felietonach, które wzajemnie się uzupełniają, starałam się być sobą, być szczera. Inaczej pisanie nie miałoby dla mnie żadnego sensu.
Mam nadzieję, że upływ czasu nie zaszkodził moim felietonom. Problemy w nich poruszane nie tylko bowiem nie zniknęły, ale wręcz są boleśnie aktualne. Natomiast wspomnienia znacznie się rozrosły i wzbogaciły. W nowej książce - Taka już jestem! - opartej na bazie wydanego w 1999 roku Kija w mrowisko pokusiłam się o opisanie następnych etapów swojego życia. Mój mąż zawsze twierdził, że najlepiej piszą o sobie ci, którzy niczego nie pamiętają. Nie wiem, czy tych moich wspomnień jest za mało, czy zbyt wiele, czy są zbyt szczegółowe, czy za powierzchowne. Ponieważ jednak zwierzanie się jest sprawą delikatną i nie zawsze bezpieczną, wyrugowałam z nich wszystko, co mogłoby być zbyt wielką ingerencją w prywatność zarówno moją, jak i osób, z którymi zetknęłam się w życiu. Wiem, że pozbawiłam je w ten sposób atrakcyjności i pikanterii, która tak bardzo pociąga rzesze czytelników, ale nie chcę żerować na braku dyskrecji.
Jestem raczej optymistycznie nastawiona do świata i nawet w najgorszych momentach życia dostrzegam światełko, które wyprowadza mnie z kłopotów. Takie też są moje wspomnienia. Zachowuję bowiem w pamięci dobre, odrzucam złe. Nie pielęgnuję żalów, wolę wybaczać, wierzyć, że tak widocznie musiało być. A zasada mojej babci Jadwigi - nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło - przyświeca mi przez całe życie. Jeżeli więc moje wspomnienia mogą się wydać Państwu zbyt szczęśliwe, to tylko dlatego, że takie a nie inne chciałam zachować w pamięci. [fragment tekstu]

Wiesław Michnikowski (ur. 1922) - jak sam przyznaje - to przede wszystkim człowiek teatru. W trakcie kariery scenicznej związany najpierw z teatrami lubelskimi, a następnie z Warszawą. Grał na deskach Teatru Klasycznego, Nowej Warszawy, Komedii oraz Współczesnego, tworząc jednocześnie wiele niezapomnianych kreacji w słuchowiskach, filmach i serialach telewizyjnych. Udzielał głosu postaciom z kreskówek.
Współtworzył TVP, pracując jako spiker w studiu doświadczalnym Telewizji Polskiej, choć zapisał się również w pamięci radiosłuchaczy jako "głos" - aktor i spiker - audycji Polskiego Radia.
Obdarzony niewątpliwym talentem komediowym, przez lata był jednym z filarów Kabaretu Starszych Panów, a następnie Dudka. Nie można mu także odmówić znakomitego poczucia humoru poza sceną, o czym miało okazję przekonać się na własnej skórze wielu jego kolegów.
Latami unikał wywiadów, a po zakończeniu trwającej blisko 60 lat kariery scenicznej wycofał się z życia zawodowego. Dziś w szczerej rozmowie z synem Marcinem opowiada o swoim życiu, pracy, zdradza także historie z teatralnej garderoby.

"Wspomnienia z niepamięci" nie są typowym pamiętnikiem czy klasyczną autobiografią. To raczej zapis pełnych liryzmu wspomnień z dzieciństwa i młodości.Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam książkę napisaną przez aktora w tak ujmujący sposób, bogatym, kunsztownym i pięknym językiem.Gustaw Holoubek wzruszająco i czarująco opowiada o swoim dzieciństwie, spędzonym przede wszystkim pod skrzydłami opiekuńczej mamy, w towarzystwie przyrodniego rodzeństwa i kolegów.Zabawne i okraszone wieloma anegdotami są obrazki z czasów szkoły. Humor przeplata się tu z powagą, gdy aktor wspomina swoich nauczycieli, przyjaciół i pierwsze miłości. Sporo miejsca poświęca zapamiętanym lekturom i ulubionym miejscom w rodzinnym Krakowie.